Για χρόνια στην ελληνική κοινωνία είχε καλλιεργηθεί η λανθασμένη εντύπωση πως κοινωνικό είναι το κράτος που μοιράζει αλόγιστα παροχές με υψηλό κόστος. Όπως αποδείχθηκε όμως, αυτή ήταν η μορφή του κράτους που χαρακτηριζόταν όχι από ευαισθησία αλλά από ασυνειδησία –και τελικά έκανε κακό σε όλους.
Για τη Δημοκρατική Συμμαχία, το σύγχρονο κοινωνικό κράτος είναι αυτό που δεν επιβαρύνει τον πολίτη. Αντιθέτως, σύγχρονο κοινωνικό κράτος σημαίνει υπεύθυνες πολιτικές, χρηστή διαχείριση και στοχευμένες παροχές σε αυτούς που το έχουν πραγματικά ανάγκη, μακριά από πελατειακές εξαρτήσεις και ανυπολόγιστες σπατάλες.
1. Βοήθεια σε όσους έχουν πραγματική ανάγκη.
Υλοποίηση πολιτικών για την αποφόρτιση της κοινωνικής έντασης και την αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης και της κοινωνικής γαλήνης. Δίχτυ προστασίας για εκείνους που το έχουν περισσότερο ανάγκη.
2. Έκτακτη κοινωνική ενίσχυση 400 ευρώ το μήνα, για 500.000 νοικοκυριά που δεν έχουν εισόδημα.
Για να καταφέρουν να αντιμετωπίσουν την περίοδο της βαθιάς κρίσης.
3. Ρύθμιση των στεγαστικών δανείων πρώτης κατοικίας.
Επιδότηση επιτοκίου ύψους 2,5% και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, που ισοδυναμεί με μείωση 40% των δόσεων τους το μήνα.
4. Δίκαιο σύστημα συντάξεων.
Άμεση προώθηση της δεύτερης φάσης της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, στη βάση της αρχής ότι κρατική επιδότηση των συντάξεων θα δίδεται μόνο σε όσους είναι κάτω από το όριο της φτώχειας και οι συντάξεις θα είναι ανάλογες με τις εισφορές που έχει ο καθένας καταβάλει.
5. Εκσυγχρονισμός του συστήματος υγείας.
Ισότιμες, αποτελεσματικές και ποιοτικές υπηρεσίες υγείας για τον πολίτη με ελεύθερη επιλογή γιατρού. Καταπολέμηση της διαφθοράς και του παράνομου πλουτισμού στους χώρους της υγείας, με την καθιέρωση ηλεκτρονικής κάρτας υγείας για τον πολίτη, ηλεκτρονικού φακέλου υγείας και ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, σε μία ενοποιημένη πλατφόρμα. Δημιουργία ενός σύγχρονου και διαφανούς συστήματος προμηθειών.
6. Ουσιαστική βοήθεια στους εξαρτημένους ασθενείς.
Καθολικά και ολοκληρωμένα προγράμματα θεραπείας τους, για να αποδώσουν καρπούς τα θεμέλια της πρόληψης και καταστολής, στον ασυμβίβαστο αγώνα κατά των ναρκωτικών.
7. Ριζική μεταρρύθμιση στο εκπαιδευτικό σύστημα, με προσανατολισμό, από την παπαγαλία, στην αποτελεσματική χρήση των γνώσεων.
Ολοήμερη λειτουργία των σχολείων. Αναβάθμιση και καθιέρωση του Τεχνολογικού Λυκείου και των ΙΕΚ.
8. Εισαγωγή στα ΑΕΙ-ΤΕΙ με κριτήρια που θέτουν τα ανώτατα ιδρύματα στους οργανισμούς και εσωτερικούς κανονισμούς τους.
Τα ΑΕΙ-ΤΕΙ ιδρύουν οργανισμό επιλογής υποψηφίων. Διασύνδεση των Τεχνολογικών Λυκείων και των ΑΕΙ-ΤΕΙ με την αγορά εργασίας.
9. Χρηματοδότηση των σπουδών σε όλες τις βαθμίδες με Κουπόνι Εκπαίδευσης.
Ο γονιός επιλέγει ο ίδιος το σχολείο ή το ίδρυμα στο οποίο επιθυμεί να σπουδάσει το παιδί του.
10. Αντιμετώπιση στην πράξη και χωρίς δογματισμούς, του προβλήματος της ανεργίας.
Επιδότηση «μη ελκυστικών» θέσεων εργασίας, που καλύπτονται από μαύρη εργασία (κυρίως λαθρομετανάστες). Συμβάσεις ορισμένου χρόνου με μειωμένες αποδοχές και ασφαλιστικές εισφορές για νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας και μακροχρόνια άνεργους. Πιο αυστηρή νομοθεσία για τη «μαύρη» και ανασφάλιστη εργασία.
11. Νέα χωροταξική και πολεοδομική πολιτική.
Δημιουργία σχεδιαστικών υποδομών: κυρίως Κτηματολογίου, Δασικών Χαρτών και οργανωμένων πληροφοριακών συστημάτων. Στόχος να συνδυάζεται στην πράξη η περιβαλλοντική προστασία με την ανάπτυξη, την διευκόλυνση της αστικής και βιομηχανικής πολεοδόμησης και της οργανωμένης δόμησης. Για τη διευκόλυνση υλοποίησης των αναπτυξιακών προτάσεων και τον περιορισμό της εκτός σχεδίου και αυθαίρετης δόμησης, που επιβαρύνουν το περιβάλλον και εμποδίζουν τις επενδύσεις με γραφειοκρατικούς περιορισμούς.
12. Καθορισμός των περιοχών που είναι δάση, δασικές εκτάσεις, αγροτικές ή χορτολιβαδικές εκτάσεις με βάση τα στοιχεία του 1975.
Καθορισμός οικονομικών δραστηριοτήτων, επεμβάσεων και επιτρεπτών μεταβολών στις εκτάσεις αυτές με γνώμονα τον συνδυασμό της προστασίας-διατήρησης τους με την ανάπτυξη και με βάση πάντα αντίστοιχες περιβαλλοντικές μελέτες. Άμεση και ταχεία επίλυση των δασικών αμφισβητήσεων και ιδιοκτησιακών διαφορών στα πλαίσια της διαδικασίας των δασικών χαρτών και του κτηματολογίου.
13. Αποτελεσματικότερη εφαρμογή του «Καλλικράτη».
Με ενίσχυση της δυνατότητας των νέων δημοκρατικά εκλεγμένων Περιφερειών και των νέων Δήμων, να δράσουν με λιγότερους γραφειοκρατικούς περιορισμούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου